حرکت از یک مدل ملی به سمت یک مدل استانی برای توانمندسازی مدیران در بخش عمومی: یک مطالعه موردی

هدف پژوهش حاضر، ارزیابی اثربخشی فعالیت ها، استراتژی ها و فرایندهای توانمندسازی مدیران براساس مدل ملی توانمندسازی منابع انسانی ایران و سپس، پیشنهاد یک مدل استانی توانمندسازی منابع انسانی برای مدیران بود. روش پژوهش، رویکرد کیفی با بکارگیری تکنیک های مصاحبه نیمه ساختار و تحلیل اسناد و مدارک بود. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند با 27 نفر از مدیران یک سازمان دولتی مصاحبه انجام شد. هم چنین، کلیه اسناد و مدارک در دسترس و مرتبط با توانمندسازی منابع انسانی سازمان مورد مطالعه، تحت بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد؛ از نظر عملی بین اثربخشی فعالیت های جاری توانمندسازی منابع انسانی در سازمان مورد مطالعه با اثربخشی مورد نظر در مدل توانمندسازی منابع انسانی ایران تفاوت وجود دارد. هم چنین، نتایج حاکی از آن است که پیرو فقدان برنامه نظام مند و قابل پیگیری توانمندسازی منابع انسانی در سازمان، از اجرای استراتژی های توانمندسازی غفلت شده است. مدل پیشنهادی توانمندسازی در این پژوهش، می تواند از طریق توانمندسازی، ایجاد انگیزه و کارآمدی در مدیران که ارزش های فرهنگی و اجتماعی منطقه ای را در سازمان مهم می دانند، فاصله بین اثربخشی فعالیت های جاری توانمندسازی منابع انسانی با اثربخشی مطلوب را کمتر کند و از بین ببرد.