تحلیل اثرگذاری اجتماعات بر رفاه ذهنی کودکان 10 تا 12 سال منطقه شش تهران

هدف اصلی این پژوهش، تحلیل اثرگذاری اجتماعات بر رفاه ذهنی کودکان 10 تا 12 ساله منطقه شش شهر تهران است. پژوهش مبتنی بر تقسیم بندی رویکردهای دینر از عوامل موثر بر رفاه ذهنی و ابعاد رفاه لذت گرای ریس مورد سنجش قرار گرفته است. نظریه ی نظام های بوم شناختی، برونفن برنر (1995)، اجتماعات و لایه های حضور و فعالیت کودک را مشخص می کند و پژوهش پیش رو نیز مبتنی بر این پیشینه نظری قرار گرفته است.

جامعه تحقیق تمامی دانش آموزان 10 تا 12 ساله منطقه شش تهران  به تعداد 6462 نفر بودند که از این میان 453 نفر با شیوه نمونه گیری خوشه ایبه عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. فرآیند تحلیل با استفاده از نرم افزار Spss21  و روش های آمار توصیفی (فراوانی و درصد فراوانی) و تحلیلی (آزمون همبستگی پیرسون، آزمون های تفاوت، رگرسیون و تحلیل مسیر) انجام شد.

یافته ها بیشترین تاثیر اجتماعات بر رفاه ذهنی کودکان را ناشی از گروه دوستان، خانواده، فضای مدرسه و درنهایت محیط زندگی نشان می دهند. افراد مدرسه (معلم و کادر مدرسه) در رگرسیون چند متغیره تاثیر مستقیمی بر رفاه ذهنی ندارد. کل تاثیر محیط زندگی بر رفاه ذهنی کودکان نشان می دهد، محیط زندگی با ضریب مستقیم و غیرمستقیم 48/0 بیشترین تاثیر را بر رفاه ذهنی کودکان دارد. همچنین فضای مدرسه نیز با ضریب مستقیم و غیرمستقیم 33/0 از خانواده اهمیت بیشتری می یابد. بنابراین محیط زندگی در بین عوامل بیشترین تاثیر را بر رفاه کودکان دارد، پس ازاین گروه دوستان، فضای مدرسه و در نهایت خانواده بر رفاه ذهنی کودکان موثر است.

به نظر می رسد مساله رفاه ذهنی در کنار رفاه عینی دارای اهمیت است و تجارب تحقیقاتی کشورهای توسعه یافته حاکی از تاکید همین مسئله است. پژوهش ثابت می کند کودکان نظرات ارزشمند و در مواقعی کامل و کاربردی تر نسبت به بزرگسالان ارائه دهند. دقت و ریزبینی در عوامل تعیین کننده رضایت و پیشرفت کودکان به ما کمک می کند با تغییر و اصلاحات جزئی در سیاست ها و برنامه های اجرایی می تواند به مراتب خدمت بزرگی به حال و آینده شهروندان و کشورها داشته باشد.