اثر هشت هفته پیاده روی بر مقاومت به انسولین و پروتئین کربونیل پلاسمای خون زنان یائسه غیر فعال

آثار بلندمدت فعالیت ورزشی هوازی بر مقاومت به انسولین و پروتئین کربونیل زنان یائسه غیرفعال متناقض است. از این رو، هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر هشت هفته پیاده روی بر مقاومت به انسولین و میزان پروتئین کربونیل پلاسمای خون زنان یائسه غیر فعال بود.

در این مطالعه نیمه تجربی، 24 نفر از زنان سالمند شهر شیراز با میانگین سن 94/4±65/59 سال و وزن 37/5±78/64 کیلوگرم پس از تکمیل رضایت نامه به طور تصادفی به دو گروه 12 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. تمرینات به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته با 45 درصد ضربان قلب هدف 25 دقیقه در هفته های اول تا سوم، 55 درصد ضربان قلب هدف برای 35 دقیقه در هفته های چهارم تا ششم و 65 درصد ضربان قلب هدف برای 45 دقیقه در هفته های هفتم و هشتم در گروه آزمایش انجام شد. از آزمودنی ها خواسته شد در طول دوره ی پژوهش رژیم غذایی معمول خود را رعایت کرده و از تغییر در رژیم غذایی خودداری نمایند. از آزمودنی های گروه کنترل نیز درخواست شد، در هیچ برنامه فعالیت ورزشی رسمی شرکت نکنند. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) استفاده شد (05/0≥p).

یافته های پژوهش حاضر نشان داد، هشت هفته پیاده روی مقادیر پلاسمایی پروتئین کربونیل را به طور معنادار افزایش داد (005/0=p، 24/10 = F). پس از هشت هفته پیاده روی، مقادیر پلاسمایی گلوکز (05/0=p، 925/24 = F)، انسولین (007/0p=، 611/3=  F)، مقاومت به انسولین (023/0=p، 545/12 = F)، درصد چربی (000/0=p، 152/162= F) و شاخص توده بدنی (000/0=p، 818/124= F) به طور معنادار کاهش یافتند.

درکل، هشت هفته پیاده روی در زنان یائسه ی غیرفعال سبب کاهش مقاومت به انسولین، BMI و درصد چربی بدن و افزایش پروتئین کربونیل می شود.