بررسی تولید واکه های افتاده ی فارسی در گفتار فارسی آموزان ژاپنی زبان

زبان فارسی دارای دو واکه ی افتاده، یکی پسین (/ɒ/) و دیگری پیشین (/a/) است، درحالی که زبان ژاپنی تنها یک واکه ی افتاده دارد که به لحاظ واجی پسین و به لحاظ آوایی مرکزی محسوب می شود. پرسش پژوهش حاضر آن است که آیا زبان آموزان زبان فارسی که زبان اول آن ها ژاپنی است، قادر به تولید دو واکه ی افتاده پیشین و پسین زبان فارسی به صورت متمایز و مجزا از یکدیگر هستند یا خیر. به این منظور، در آزمایشی از زبان آموزان ژاپنی زبان خواسته شد تا واکه ی افتاده ی زبان مادری خود و همچنین واکه های افتاده ی فارسی را در کلمات مثال تولید کنند. همچنین گویشوران بومی زبان فارسی نیز همان کلمات فارسی را تولید کردند. پس از ضبط این داده ها، بسامد سازه ی اول (F1) و سازه ی دوم (F2) تمامی واکه های افتاده اندازه گیری شد و بسامد سازه های اول و دوم واکه های فارسی تولید شده توسط زبان آموزان ژاپنی زبان با بسامد سازه های واکه های تولید شده توسط گویشوران بومی زبان فارسی مقایسه و تحلیل آماری شد. نتایج تحلیل های آماری نشان داد که زبان آموزان ژاپنی دو واکه ی افتاده فارسی را بدون تفاوت معنادار با یکدیگر و تقریبا مشابه با واکه ی افتاده ژاپنی تولید می کنند.