رابطه بین روش های اندازه گیری سرمایه فکری و کارآیی سرمایه گذاری

سرمایه فکری به عنوان منبعی مهم در سازمان ها، و نیز به دلیل تاثیری که می تواند بر عملکرد شرکت ها داشته باشد، مورد توجه محققان بسیاری قرار گرفته است. در این پژوهش، رابطه بین روش های اندازه گیری سرمایه فکری و کارآیی سرمایه گذاری بررسی شده است. پژوهش انجام شده از نظر نوع هدف، جزو پژوهش های کاربردی و روش پژوهش از نظر ماهیت و محتوا، از نوع همبستگی است. انجام پژوهش در چارچوب استدلالات قیاسی- استقرایی صورت گرفته است. فرضیه های پژوهش براساس اطلاعات گردآوری شده از 141 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در دوره 1388 تا 1394 تجزیه و تحلیل شده اند. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان دهنده عدم وجود رابطه معنا دار بین سرمایه فکری محاسبه شده به روش ارزش متعارف و کارآیی سرمایه گذاری و وجود رابطه معنا دار و مثبت بین سرمایه فکری محاسبه شده به روش ضریب ارزش افزوده فکری- پولیک و محاسبه شده به روش ضریب ارزش ناملموس با بیش سرمایه گذاری و وجود رابطه معنا دار و منفی بین سرمایه فکری محاسبه شده به روش ضریب ارزش افزوده فکری- پولیک و محاسبه شده به روش ضریب ارزش ناملموس با کم سرمایه گذاری است.