بررسی و نقد مبانی نصرحامد ابوزید در اثبات تاریخ مندی قرآن کریم

مهم ترین موضوعی که نصرحامد ابوزید(1943-2010 م) در مباحث تاویلی خویش بر آن تاکید دارد تاریخ مندی قرآن کریم است. به این معنا که خداوند، قرآن را در برهه ی زمانی خاصی و مبتنی بر نظام فرهنگی و زبانی مردم آن زمان نازل کرده است. از این رو متن قرآن محصولی فرهنگی است و آموزه های آن مطابق با فرهنگ و نیازهای زمان نزول است و در ارتباط با بافت همان زمان معنا پیدا می کند و کارکرد چندانی در دیگر زمان ها ندارد. ابوزید برای اثبات این مدعا، به نظریه های مختلفی از متقدمان و متاخران تمسک جسته است. در این مقاله با روش «توصیف و تحلیل»، به بررسی هریک از این نظریه ها و چگونگی استفاده ی ابوزید از آن ها در اثبات تاریخ مندی قرآن پرداخته می شود، و معلوم می گردد که استفاده ی ابوزید کاملا به صورت گزینشی بوده و او بدون پای بندی به تمام نتایج آن نظریه ها، صرفا هرآنچه را موید نظر خویش یافته، برگزیده است.