بررسی تاثیر توانمندسازی بر افزایش تعهد سازمانی (مورد مطالعه: دانشکده مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی)

توانمندی کارکنان فرآیند نیل به بهبود مستمر در عملکرد سازمان از طریق ایجاد و گسترش نفوذ مبتنی بر صلاحیت افراد و گروه ها در تمام حوزه ها و وظایف است که بر عملکرد آن ها و عملکرد کلی سازمان اثر می گذارد. توانمندی روانشناختی با توجه به مدل پیشنهادی «اسپریتزر»  و تحقیقات «میشرا» مبتنی بر پنج بعد متشکل از: احساس موثر بودن، احساس شایستگی، احساس معنا دار بودن کار، احساس داشتن حق انتخاب یا خود سامانی و احساس اعتماد است؛ همچنین تعهد، وابستگی افراد به سازمان را نشان می دهد و بر اساس مدل می یر و آلن (1993)، دارای سه بعد تعهد عاطفی، تعهد مستمر و تعهد هنجاری است. پژوهش حاضر تاثیر توانمندی بر افزایش تعهد سازمانی را در دانشکده مدیریت «دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز بررسی می کند و مدلی مفهومی مبتنی بر مدل های «اسپریتزر» و می یر و آلن (1993) را پیشنهاد می کند. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی است و پژوهشی پیمایشی از شاخه همبستگی و از نوع همبستگی دو متغیری است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشکده مدیریت «دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز» به تعداد 58 نفر است. برای به دست آوردن حجم نمونه از جدول مورگان استفاده شد. از میان پرسش نامه های توزیع شده در میان جامعه آماری، 36 مورد جمع آوری شد که نسبت پاسخ دهندگان حدود 62 درصد بود. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه است و داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شده اند که نتایج وجود رابطه معنا دار مستقیم بین توانمندی و تعهد در نمونه مورد مطالعه را نشان می دهد و از میان ابعاد توانمندی، احساس موثر بودن و احساس معنا دار بودن، رابطه معنا داری با افزایش تعهد سازمانی دارند و رابطه ی بین سایر ابعاد و تعهد سازمانی تایید نشد. در پایان با استفاده از آزمون «فریدمن» و آزمون «تعقیبی فریدمن» مولفه های توانمندی و تعهد سازمانی اولویت بندی شدند که احساس معنا داربودن کار، احساس شایستگی و تعهد هنجاری، بالاترین اولویت را در جامعه نمونه دارند.