ارزیابی تاثیرات آشفتگی های آنتروپوژنیکی بر تولید علوفه در مراتع خشک و نیمه خشک

علوفه مهمترین تولید اکوسیستمهای مرتعی است که توسط عوامل آشفتگی های انسانی تهدید میشود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر آشفتگی های آنتروپوژنیک(شهرسازی، توسعه روستاها، گسترش در مراتع InVEST کشاورزی، جادهسازی و صنایع) بر تولید علوفه با استفاده از مدل کیفیت رویشگاه متری برای 2×1 تیپ مرتعی، سی قاب 14 بود. در هر یک از 1397 خشک و نیمه خشک در بهار اندازهگیری تولید علوفه با استفاده از روش نمونه گیری مضاعف به صورت تصادفی قرار داده شد. نقشه کیفیت رویشگاه بر اساس تاثیر نسبی هر تهدید، حساسیت نسبی رویشگاه به هر یک از تهدیدات و فاصله رویشگاه به تهدیدات تهیه شد. نتایج نشان داد که رابطه معنی داری بین وضعیت مرتع و کیفیت رویشگاه متغیر بود. مناطق با کیفیت 0/77 و 0). کیفیت رویشگاه در منطقه مورد مطالعه بین p>0/01وجود دارد(%) و در جایی که آشفتگی های آنتزوپوژنیک 51 رویشگاه پایین نیمی از مساحت کل را شامل میشد(p 0/01 متمرکز هستند قرار داشت. کیفیت رویشگاه با تولید علوفه همبستگی معنی داری داشت. مراتع Artemisia با کیفیت رویشگاه کم، گونه غالب درمنه دشتی(Salsola) با گونه مهاجم سالسولا(sieberi کیلوگرم در هکتار را داشت. تولید علوفه در 21) جایگزین شده بود و کمترین میزان علوفه brachiata برابر بیش از مراتع با کیفیت رویشگاه پایین و نصف تولید 2/5 مراتع با کیفیت رویشگاه متوسط حدود Astragalus gossypinus مراتع با کیفیت رویشگاه بالا بود. گون و درمنه کوهی(-) در Artemisia aucheri کیلوگرم در هکتار). با توجه به 216مناطق با کیفیت رویشگاه بالا، بیشترین میزان تولید علوفه را داشتند(مساحت زیاد اراضی کشاورزی در مناطقی با کیفیت رویشگاه پایین میتوان اراضی کشاورزی را مهمترین تهدید اراضی مرتعی دانست، بنابراین در توسعه پایدار برای بهبود حفاظت از خدمات اکوسیستم با مزایای بلند مدت، گسترش اراضی کشاورزی با مزایای کوتاه مدت باید تحت کنترل قرار گیرد.