تاثیر منابع سولفات، هیدروکسی کلرید و کمپلکس آلی منگنز در جیره بر کیفیت تخم مرغ در مرغان تخم گذار مسن

به منظور مطالعه تاثیر منابع منگنز به شکل سولفات، هیدروکسی کلرید و کمپلکس آلی منگنز- متیونین بر کیفیت تخم مرغ در مرغان تخم گذار مسن، آزمایشی با بکارگیری 384 قطعه مرغ های-لاین 36-Wدر سن 65 هفتگی به مدت 8 هفته در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 16 قطعه مرغ در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (فاقد مکمل منگنز)، شاهد به علاوه سطوح 50، 70 و 90 میلی گرم منگنز به شکل هیدروکسی کلرید، شاهد به علاوه 70 میلی گرم منگنز به شکل کمپلکس آلی منگنز- متیونین و شاهد به علاوه 70 میلی گرم منگنز به شکل سولفات منگنز در هر کیلوگرم جیره بودند. نتایج نشان دادند که منابع مختلف مکمل منگنز اثر معنی داری بر وزن بدن، مصرف خوراک، درصد تولید، شاخص زرده، وزن مخصوص و واحد هاو تخم مرغ نداشتند. در هفته های ششم، هشتم و کل دوره، تمام تیمارها ضریب تبدیل خوراک بهتری نسبت به گروه شاهد داشتند (05/0P<). همه تیمارها سبب افزایش معنی دار وزن تخم مرغ در هفته هشتم و کل دوره آزمایش و ضخامت، درصد و مقاومت پوسته تخم مرغ در برابر شکستگی در طی هفته های مختلف آزمایش نسبت به گروه شاهد شدند (05/0P<). افزایش مقاومت پوسته با استفاده از 90 میلی گرم در کیلوگرم هیدروکسی کلرید منگنز در مقایسه با 70 میلی گرم در کیلوگرم سولفات منگنز، معنی دار (05/0P<) بود درحالی که بین 50 میلی گرم در کیلوگرم هیدروکسی کلرید منگنز و 70 میلی گرم در کیلوگرم منبع آلی منگنز- متیونین اختلافی مشاهده نشد. استفاده از منبع آلی یا هیدروکسی کلرید منگنز، غلظت منگنز خون و استخوان درشت نی پرندگان را در مقایسه با گروه شاهد افزایش داد (05/0P<). در مجموع نتایج نشان دادند که 50 میلی گرم در کیلوگرم هیدروکسی کلرید منگنز می تواند جایگزین 70 میلی گرم در کیلوگرم کمپلکس آلی منگنز- متیونین و یا سولفات منگنز در جیره مرغان تخم گذار مسن شود.