آثار متقابل سطح کنسانتره و مدت مصرف جیره پرواری بر تولید گاز، فراسنجه های تخمیر و غلظت اسیدهای چرب فرار در شرایط برون تنی

هدف این پژوهش بررسی اثرات متقابل سطح کنسانتره و مدت زمان مصرف جیره برتولید گاز، فراسنجه های تخمیر، جمعیت پروتوزوا و غلظت اسیدهای چرب فرار در شرایط برون تنی بود. تعداد 27 راس بره نر نژاد لری (5±26 کیلوگرم) با سه جیره آزمایشی با سه سطح کنسانتره 55، 70 و 85 درصد به مدت 100 روز  پروار شدند (9 راس برای هر جیره). مصادف با روزهای 70 و 100 دوره پروار مایع شکمبه بره های هر گروه از طریق سوند مری تهیه و مخلوط شد و برای آزمایش تولید گاز جیره در شرایط آزمایشگاهی استفاده شد. نتایج نشان داد که نرخ تولید گاز (میلی لیتر در ساعت) تحت تاثیر سطح کنسانتره و مدت مصرف جیره قرار نگرفت (05/0<P). گوارش پذیری ماده آلی با افزایش سطح کنسانتره افزایش یافت (05/0>P) ولی با طولانی تر شدن مدت مصرف جیره کاهش یافت (05/0>P). غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه با افزایش درصد کنسانتره و با طولانی تر شدن مدت مصرف جیره افزایش یافت (05/0>P). جمعیت پروتوزوآ و غلظت کل اسیدهای چرب فرار در جیره 85درصد کنسانتره بیشتر از دو جیره دیگر بود (05/0>P). با طولانی تر شدن مدت مصرف جیره اسیدپروپیونیک و اسیدایزو-بوتیریک کاهش (05/0>P) و در مقابل اسیداستیک، اسیدایزووالریک افزایش یافت (05/0>P). اثرات متقابل معنی داری بین سطح کنسانتره و مدت مصرف جیره برای گاز تولیدی بعد از 24 ساعت انکوباسیون، اسیدپروپونیک و اسیدبوتیریک مشاهده شد (05/0>P). نتیجه کلی این که، کوتاهتر شدن دوره پروار وقتی بره ها با جیره پرکنسانتره تغذیه می شوند ممکن است در بهبود فراسنجه های تخمیر شکمبه ای بره های پرواری مفید باشد.