آموزش شفقت به خود و بهزیستی روانشناختی زنان نابارور

ارتقای بهزیستی روانشناختی زنان نابارور موضوعی مهم و اساسی است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود بر بهزیستی روانشناختی زنان نابارور اولیه انجام شده است.

روش انجام این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش-آزمون، پس-آزمون با گروه کنترل و آزمایش بوده است. جامعه آماری این پژوهش تمام زنان نابارور اولیه مراجه کننده به پژوهشکده علوم تولید مثل یزد در سال 96-1395 بوده اندکه تعداد 32 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس به روش جایگزینی تصادفی در گروه های کنترل و ازمایش قرار گرفتند (هر گروه 16 نفر). ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف بوده است که ضریب پایایی آن 82/0 به دست آمد. برای آزمودن فرضیه های تحقیق از آزمون آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد.

تفاوت معنی داری بیان افزایش بهزیستی روانشناختی زنان نابارور بین گروه آزمایش و کنترل وجود داشت (001/0 >(p 72% از کواریانس نمرات پس آزمون ناشی از مداخله آموزشی بود. بنابراین آموزش شفقت به خود بر بهزیستی روانشناختی زنان نابارور اولیه تاثیر دارد و متغیر پیش آزمون با 2/94% اثر، معنی دار است.

تجزیه و تحلیل فرضیه ها نشان داد آموزش شفقت به خود بر بهزیستی روانشناختی زنان نابارور اولیه موثر است.