مقایسه تغییرات همودینامیک و عمق بیهوشی درانفوزیون پروپوفول با ایزوفلوران استنشاقی در بیماران عمل جراحی کاتاراکت

در جراحی کاتاراکت، با توجه به سن بالای اکثر بیماران، جراحی با بیهوشی عمومی نیاز به کنترل بهتر همودینامیک همراه با حفظ عمق بیهوشی مناسب می باشد. این مطالعه جهت مقایسه اثرات ایزوفلوران و پرپوپوفول بر همودینامیک و عمق بیهوشی در بیماران با عمل جراحی کاتاراکت انجام شد.

این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی60 بیمار کاندیدای جراحی کاتاراکت انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه (30 نفره) پروپوفول و ایزوفلوران قرار گرفتند. به هر دو گروهµg/kg 1 فنتانیل و mg/kg1 لیدوکایین وریدی تزریق و القای بیهوشی با mg/kg 2/5-1/5 پروپوفول انجام شد. برای نگهداری بیهوشی در گروه اول پروپوفول µg/kg/min 75-50 و در گروه دوم ایزوفلوران 1% تجویز شد. عمق بیهوشی، تغییرات همودینامیک، زمان ریکاوری، بیداری، تهوع و استفراغ دو گروه ثبت و مقایسه گردید.

مقادیر عمق بیهوشی، در دقایق مختلف در هر 2 گروه مشابه و کمتر از 60 بود. تغییرات همودینامیک دو گروه تفاوت معنی داری با هم نداشتند. زمان ریکاوری در گروه پروپوفول و ایزوفلوران به ترتیب 2/82±20/56 و 2/88±15/4 دقیقه (0/001>p)، زمان بیداری در این دو گروه به ترتیب 2/36±8/83 و 2/19±7/16 دقیقه (0/004=p) بود.

نتایج نشان داد که تفاوتی بین اثر این دو دارو بر روی همودینامیک و عمق بیهوشی وجود ندارد ولی مدت زمان ریکاوری و مدت زمان بیداری در گروه پروپوفول به صورت معنی داری بیشتر از ایزوفلوران بود.