نقش ملاتونین بر روی عوامل متابولیکی مرتبط با بیماری پریودنتال در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

با توجه به اقدامات کنترل کننده و درمانی مختلف خطر بیماری پریودنتال در افراد دیابتی سه برابر افراد غیر دیابتی است. به دلیل نقش مرکزی استرس اکسیداتیو در پاتوژنز بیماری دیابت، علاقه به استفاده از آنتی اکسیدان ها از جمله ملاتونین به عنوان راهکار درمانی کامل افزایش یافته است. لذا این مطالعه مروری به منظور بررسی نقش ملاتونین بر روی عوامل متابولیکی مرتبط با بیماری پریودنتال در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.

این مطالعه مروری با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی  Scopus، PubMed، Science Direct، Google Scholar و پایگاه های علمی فارسی همچون Magiran و SID و جستجو کلید واژه های دیابت نوع 2، بیماری پریودنتال، ملاتونین، قندخون پروفایل لیپیدی، فشارخون، چاقی و عوامل التهابی از سال 2000 تا 2018 استخراج شدند.

مرور مطالعات نشان می دهد که مکمل ملاتونین می تواند آسیب پیشرونده بافت پریودنتال، سطوح قندخون، پروفایل لیپیدی، فشارخون، چاقی و عوامل التهابی را در بیماران دیابتی نوع 2 مبتلا به بیماری پریودنتال کاهش دهد و به این طریق نقش موثری در بهبود این بیماران داشته باشد. از طرفی مشخص شده است که افزایش قند خون می تواند تولید ملاتونین را از غده پینه آل در بیماران دیابتی کاهش دهد. پس مکمل یاری با ملاتونین در این بیماران می تواند با کاهش قند خون نقش مفیدی نیز در افزایش تولید ملاتونین در بدن ایفا کند.

یافته های بدست آمده نشان داد که مکمل ملاتونین با دارا بودن نقش آنتی اکسیدانی می تواند با ایجاد تعادل بین سیتوکین های التهابی و ضدالتهابی نقش مفیدی در بهبود بقاء بیماران دیابتی نوع 2 مبتلا به بیماری پریودنتال داشته باشد.