اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تکانشگری وخودبازداری بیماران دوقطبی تحت درمان دارویی

اختلال دوقطبی با نشانه های مزمنی همراه است که توانایی های شناختی و کارکردهای اجرایی بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تکانشگری و خودبازداری بیماران دوقطبی تحت درمان دارویی بود.

این پژوهش یک تحقیق نیمه آزمایشی بر اساس طرح تجربی مبتنی بر کارآزمایی بالینی با گروه آزمایش و کنترل همراه با پیش آزمون و پس آزمون بود. از میان بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی مراجعه کننده به مرکز بهزیستی بیماران اعصاب و روان نورالمهدی اصفهان، 30 بیمار زن و مرد به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به منظور گردآوری داده های پژوهش در مراحل پیش آزمون و پس آزمون، از پرسشنامه های، تکانشگری و خودبازداری استفاده گردید. گروه آزمایش تحت آموزش مداخله شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفت و داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS Inc., Chicago, IL; Version 16 و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته های به دست آمده نشان می دهد که بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون شرکت کنندگان در مولفه های تکانشگری و خودبازداری بر حسب عضویت گروهی تفاوت معنی داری وجود دارد.

 با توجه به یافته های این پژوهش به نظر می رسد کاهش تکانشگری، به ویژه در ابعاد شناختی و حرکتی و افزایش خودبازداری در ابعاد فرونشاندن خشم، کنترل تکانه و مراعات دیگران، تحت تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی می باشد. بنابراین توجه به مداخله روانشناسی مبتنی بر ذهن آگاهی، علاوه بر درمان های دارویی بیماران، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.