اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رفتارهای خودمراقبتی و رضایت از زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

بیماری دیابت علاوه بر مشکل های فیزیولوژیک، روان شناختی و رضایت از زندگی این بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد و نیازمندی بیشتری برای رفتارهای خودمراقبتی می طلبد؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رفتارهای خودمراقبتی و رضایت از زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام پذیرفت.

پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را تمامی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو، مراجعه کننده به کلینیک دیابت شهر نیشابور در سال 1396 تشکیل دادند که 30 نفر به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفر آزمایش، 15 نفر کنترل) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل مقیاس کوتاه خودمراقبتی دیابت توبرت و همکاران (2000) و مقیاس رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985) و هشت جلسه 90دقیقه ای گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد گریک و همکاران (2007) بود. جهت تحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. 

نتایج نشان داد که تفاوت معنا داری در میانگین نمرات رفتارهای خودمراقبتی و رضایت از زندگی در افراد گروه آزمایش قبل و بعد از انجام مداخله وجود دارد (0٫05>p)؛ اما این تغییرات در گروه کنترل معنا دار نبود. 

استفاده از گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد، به عنوان مداخله آموزشی اثربخش، رفتارهای خودمراقبتی و رضایت از زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو را ارتقا می بخشد.