بررسی مشارکت بهره ‏برداران در مدیریت بهینه مصرف آب (مطالعه موردی: شبکه ‏های آبیاری دشت قزوین)

سازماندهی بهره برداران و تولیدکنندگان دارای حقابه در تشکل های آب بران، یکی از راهبردهای اساسی بهره برداری آب می باشد. در این تحقیق انتقال مدیریت بهره برداری آب و نگهداری از تاسیسات آبی در دشت قزوین که دارای شبکه های آبیاری مدرن می باشد تجزیه و تحلیل شد. نقاط مثبت و منفی انتقال مدیریت، مشکلات و نارسایی های موجود در واگذاری، راهکارها و پیشنهادها به صورت فنی و کارشناسی از طریق بازدید صحرایی و نظرسنجی از نمایندگان کشاورزان و کارشناسان کانون آب بران شناسایی و ارائه شده است. با توسعه مدیریت مشارکتی آبیاری در این شبکه نتایجی همچون: ساده سازی امور اداری و ی گری دولت، صرفه جویی در وقت، اعمال اجرایی، کاهش تصد مدیریت محلی، کاهش تلفات انتقال و توزیع آب و ایجاد اشتغال حاصل شد. مشکلاتی همچون نبود همگرایی بین نهادهای دولتی، وجود انحصار در بدنه برخی تشکل ها، عدم شفافیت در نحوه وصول آب بهاء، عدم ارتباط صحیح بین کشاورزان و کانون، عدم شفافیت و تعامل بین زارعین و سازمان های دولتی، نبود برخی ظرفیت های قانونی روشن و گویا، کافی نبودن اعتبار، عدم تعیین مشوق های لازم در کاهش هزینه های بهره برداران، عدم انجام امور ترویجی و آموزشی بررسی شد.