مدل های تبدیلی رادیونوکلوئیدهای پلوتونیوم برای برآورد میزان جابجایی خاک

تخمین های کمی و قابل اعتماد از فرآیندهای تخریب خاک برای بهینه کردن و همین طور موثر بودن عملیات مدیریت اراضی و پایداری سامانه های کشاورزی امری ضروری است. در سال های اخیر ایزوتوپ های پلوتونیوم-240+239 (Pu240+239) به عنوان ردیاب جدید در تحقیقات فرسایش خاک و رسوب پیشنهاد شده است. ایزوتوپ های Pu240+239 مزایایی از جمله نیمه عمر بالا، قابل دسترس بودن در محیط، دقت مناسب روش های اندازه گیری و یکنواخت بودن مقدار آن ها در نقاط مرجع را نسبت به دیگر ایزوتوپ های موجود دارا می باشد. برای تبدیل مقدار ایزوتوپ های پلوتونیوم-240+239 (Pu240+239)  به میزان جابجایی خاک، مدل های تبدیلی مناسب مورد نیاز می باشد. تاکنون تحقیقات اندکی در مورد کاربرد ایزوتوپ های پلوتونیوم در فرسایش خاک صورت گرفته است و از این رو تنها تعداد محدودی مدل برای محاسبه فرسایش خاک با استفاده از پلوتونیوم پیشنهاد شده است که هر کدام از این مدل ها با محدودیت هایی همراه هستند. این مقاله با هدف بررسی مزایا و محدودیت های مدل های موجود جهت تبدیل فعالیت ایزوتوپ های پلوتونیوم-240+239 (Pu240+239)  به میزان جابجایی خاک و تعیین مدل مناسب در این زمینه تهیه گردید. با توجه به مزایایی از قبیل مستقل بودن از نوع کاربری اراضی، تعیین دقیق شکل پروفیل خاک اندازه گیری شده، شبیه سازی رفتار دقیق رادیونوکلوئید های ریزشی تحت شرایط مختلف و قابل دسترس و قابل ویرایش بودن کد مدل MODERN در مقایسه با سایر مدل های موجود، این مدل به عنوان مدل مناسب جهت تخمین میزان فرسایش و رسوبگذاری با استفاده از این نوع از رادیونوکلوئیدها توصیه می گردد.