بررسی دیدگاه ابن تیمیه و سلفیه جهادی در عمل نکردن به احکام الهی

به اعتقاد سلفیه جهادی هر مسلمانی که به دستورات الهی بیان شده در قرآن و سنت عمل نکند، کافر است و از دین خارج می شود. در مقاله پیش رو با روش توصیفی تحلیلی، با استفاده از مبانی فکری سلفیه به بررسی این دیدگاه سلفیه جهادی پرداخته شده و روشن گردیده است که اولا: به اتفاق علمای اسلام اگر عمل نکردن به دستورات الهی بیان شده در قرآن و سنت به دلیل عدم اعتقاد به آن دستور یا به دلیل انکار آن باشد، می تواند موجب کفر و خروج از اسلام شود؛ اما اگر کسی به خاطر جهالت، سستی و تنبلی، ترس، مصالح فردی یا مصالح نفسانی از عمل به برخی از دستورات الهی اجتناب ورزد، هرچند عمل وی از مصادیق کفر اصغر است، نمی توان وی را کافر و خارج از دین اسلام دانست و نمی توان عمل او را از مصادیق کفر اکبر به شمار آورد. ثانیا: سلفیه جهادی «التزام حاکمان کشورهای اسلامی به مصوبات مجالس قانون گذاری و پارلمان ها» را از مصادیق عمل نکردن به دستورات الهی دانسته اند؛ در حالی که دلیلی بر این مسئله وجود ندارد و حاکم می تواند با این قید که مصوبات مجالس در صورتی لازم الاجرا هستند که با شرع مقدس اسلام منافات نداشته باشند، هم به آن مصوبات ملتزم شود و هم به دستورات الهی عمل کند.