ارزیابی و مقایسه عملکرد برخی روش های کنترل مکانیکی موخور (Loranthus europeaus Jacq.) در ارتفاعات مختلف از سطح دریا (مطالعه موردی: جنگل های بلوط هیانان ایلام)

موخور گیاه نیمه انگلی است که در جنگل های زاگرس روی درختان بلوط ایرانی زندگی می کند. کنترل مکانیکی از اقدامات اساسی برای مدیریت آلودگی موخور است. پژوهش پیش رو با هدف ارزیابی عملکرد روش های مکانیکی چسب چوب، گل، پلاستیک مشکی، رنگ طبیعی و تیمار شاهد برای کنترل موخور در ارتفاعات مختلف از سطح دریا و انتخاب مناسب ترین آنها، در جنگل های بلوط هیانان در نیمه شمالی استان ایلام انجام شد. سه رویشگاه تحقیقاتی در طبقات ارتفاعی 1800-1600، 2000-1800 و 2200-2000 متر از سطح دریا در نظر گرفته شد. در هر رویشگاه سه درخت بلوط ایرانی برای هر تیمار و در مجموع 15 درخت انتخاب گردید. اجرای تیمارها و پایش آنها طی پنج سال (1393-1389) انجام شد. نتایج نشان داد که اثر تیمارهای کنترلی بر میزان حذف موخور روی شاخه های تحت تیمار در سطح 5درصد معنی دار بود. همچنین اثر ارتفاع از سطح دریا بر فراوانی کپه های جدید موخور روی سایر شاخه های درختان تحت تیمار در سطح 5 درصد معنی دار بود. نتایج نشان داد که تیمارهای چسب و گل به میزان 100% در حذف موخور موفق بودند. اما عملکرد کنترلی تیمارهای پلاستیک مشکی و رنگ طبیعی به ترتیب به میزان 30% و 0% بود. نتیجه گیری شد که قطع شاخه های آلوده به موخور و پوشاندن محل قطع آنها با گل یا چسب موجب حذف موخور و جلوگیری از استقرار مجدد آن روی اندام قطع شده می شود. روش های کنترلی ترکیبی چسب و گل قابل توصیه به بخش اجرا برای مبارزه با موخور هستند.