طراحی الگوی عوامل موثر بر تقویت خودکنترلی در منابع انسانی سازمان ها مبتنی بر آموزه های نهج البلاغه

ازجمله مبانی نظری مربوط به کنترل که امروزه بر آن تاکید می شود، خودکنترلی است. ازآنجا که فرهنگ حاکم بر سازمان های کشور ما نشات گرفته از فرهنگ دینی و از جمله فرهنگ علوی است، بستر لازم برای تقویت خودکنترلی در منابع انسانی آن ها با استفاده از آموزه های نهج البلاغه وجود دارد. لذا، پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی عوامل موثر بر تقویت خودکنترلی در منابع انسانی سازمان ها مبتنی بر آموزه های نهج البلاغه انجام شد. برای این منظور، از نظریه پردازی داده بنیاد که نوعی راهبرد تحقیق کیفی است، استفاده شد. با طی مراحل فرآیند نظریه پردازی داده بنیاد شامل کدگذاری های باز، محوری و انتخابی، 442 کد، 168 مفهوم و 18 مقوله شناسایی شد که از طریق کدگذاری های ذکر شده به ترتیب کدها به مفاهیم و مفاهیم به مقوله ها تبدیل شدند و در نهایت با برقراری پیوند بین مقوله ها، الگوی پژوهش تدوین و ارائه شد؛ الگویی که سازمان ها می توانند با بهره گیری از آن خودکنترلی در منابع انسانی خود را تقویت کرده و به این ترتیب سلامت اداری در محیط کار را با کمترین هزینه بهبود بخشند.