تصفیه شیرابه زباله با استفاده از غشای نانو ساختار پلیمری در فرآیند اسمز مستقیم بیوراکتور جذبی-غشایی

شیرابه زباله نوعی فاضلاب قوی است که آلودگی ناشی از آن در سراسر جهان به عنوان یکی از مهم ترین معضلات زیست محیطی مطرح است. در این پژوهش ابتدا به منظور کاهش بار آلی شیرابه از فرآیند انعقاد شیمیایی به وسیله مواد منعقد کننده از جمله سولفات آلومینیوم و پلی آلومینیوم کلراید استفاده شد و محدوده بهینه pH و غلظت بهینه ماده منعقد کننده بررسی شد. سپس برای تصفیه شیرابه زباله از فرآیند بیولوژیکی لجن فعال استفاده شد و در پایان برای جداسازی شیرابه تصفیه شده از بیوراکتور هوازی از فرایند غشایی FO-MBR استفاده شد و همچنین تاثیر جاذب کربن فعال در این فرایند مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده، با استفاده از مواد منعقدکننده(غلظت بهینه g/l 1 و 8=pH) میزان COD شیرابه بعد از فرایند پیش تصفیه %48 کاهش یافت. سپس با استفاده از فرایند هوازی لجن فعال تحت شرایط بهینه هوادهی و نسبت "gCOD" ⁄"MLSS.d" 312/0=F/M و زمان ماند هیدرولیکی 24 ساعت میزان حذف COD به %5/28 رسید. در بخش آخر با استفاده از غشای سنتز شده سلولزی در غالب ماژول قاب و صفحه و به صورت مستغرق در درون بیوراکتور هوازی فرایند FO-MBR مورد بررسی قرار گرفت. همچنین به منظور بهبود عملکرد این فرایند از جاذب کربن فعال با غلظت g/l 2 استفاده شد که این امر موجب بهبود عملکرد سیستم تصفیه شیرابه زباله گردید به گونه ای که میزان حذف COD از %74 به %89 افزایش یافت و همچنین میزان تغیرات غلظت MLSS در طول فرایند 4 روزه FO-MBR در مقایسه با حالت عدم وجود جاذب %24 افزایش داشت.