مقایسه رویکرد متخصصان ایرانی و بین المللی به پارک های فناوری

تاسیس پارک های فناوری در ایران در راستای حرکت به سمت اقتصاد دانش محور و کاهش وابستگی به اقتصاد متکی بر نفت تعریف شد. در جهت پاسخ گویی به این مهم و حرکت به سمت اقتصاد دانش محور، پارک های فناوری شروع به فعالیت کردند. هدف از انجام این پژوهش بررسی عوامل موثر در اداره و پیاده سازی پارک های فناوری به عنوان ابزار سیاست فناوری و نوآوری در دو سر طیف عرضه و تقاضا و طراحی مدل پیاده سازی و اداره پارک های فناوری بر این اساس بوده است. در این مقاله نظرات شصت وچهار متخصص داخلی و سی ویک متخصص از هفده کشور با استفاده از روش تحقیق پیمایشی و دو پرسشنامه فارسی و انگلیسی، گردآوری شده است، در ادامه، پس از ارائه دو مدل عرضه محور و تقاضامحور جهت طراحی و اداره پارک های فناوری، به مقایسه مدل های استخراج شده ازنظر متخصصان داخلی و بین المللی پرداخته شده است. مطالعات صورت گرفته در این پژوهش منتج به ارائه چهار مدل اداره پارک های فناوری شده که هر یک جایگاه متفاوتی در نسل های سه گانه پارک های فناوری داشته و از دیدگاه سیاست فناوری و نوآوری نیز موقعیت های متفاوتی در طیف میان عرضه و تقاضا داشته اند، که بر این اساس می توان پارک ها با جهت گیری تقاضامحور را ابزارهای موثرتری دانست.