بازنگری قانون توزیع عادلانه آب در ایران: ضرورت ها و اصلاحات مورد نیاز

یکی از مهمترین قوانینی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی در خصوص منابع و مصارف آب طرح شد، قانونی توزیع عادلانه آب است. این قانون در راستای اصل 45 قانون اساسی و به منظور بازنگری در اصول قانون آب و نحوه ملی شدن آن و با انگیزه برقراری نظام عادلانه توزیع آب از سوی قانونگذار ملاک عمل قرار گرفت. علی رغم سیر سریع تحولات اجتماعی/ اقلیمی و اقتصادی این قانون از سال 1361 تاکنون اصلاح / تکمیل نشده است. فرآیند بازنگری و اصلاح باید شفاف، دموکراتیک و تاحدودی زمان بر باشد(عجولانه نباشد). این پژوهش با رویکردی تحلیلی و با بررسی نمونه های عینی و موردی، درصدد بازنگری در قانون توزیع عادلانه آب است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که در موادی از این قانون، بعضی قوانین ناکارآمد در نتیجه قانون نقض می شود. همچنین وجود استثنا در برخی قوانین موجب سوء استفاده از منابع آبی می گردد؛ در حالی که این قوانین باید کلی و عمومی ذکر شوند. همچنین با توجه شرایط حال حاضر و وضعیت نابسامان منابع آب (کاهش کمیت و کیفیت منابع آب)، باید امکان اصلاح قوانین و تدوین قوانین به روز وجود داشته باشد.