میزان بروز آندومتری نازک مقاوم به درمان در سیکل های انتقال جنین فریز: یک سری ازموارد تزریق داخل رحمی فاکتور تحریک کننده کلونی گرانولوسیت

آندومتری نازک مقاوم به درمان در سیکل های لقاح داخل آزمایشگاهی (IVF)، مشکل نسبتا غیر معمول و چالش برانگیز است.

هدف اصلی مطالعه، بررسی میزان بروز موارد آندومتر نازک مقاوم به درمان (TTE) در طی سیکل های انتقال جنین های فریز (FET) بود و هدف دوم، بررسی تاثیر تزریق داخل رحمی فاکتور تحریک کننده کلونی گرانولوسیت (G-CSF) در موارد یافته شده بود.

در این مطالعه آینده نگر، تمام زنان در طی آماده سازی هورمونی آندومتر در طی سیکل های انتقال جنین فریز در پژوهشگاه رویان از ژوئن 2015 تا مارس 2018 بررسی و همه موارد با تشخیص آندومتر نازک (کمتر از 7 میلی متر) مقاوم به درمان (علی رغم افزایش دوز استرادیول به 8 میلی گرم) در نظر گرفته شدند. در موارد واجد شرایط، 300 میکروگرم G-CSF به داخل رحم تزریق شد. اگر آندومتری به حداقل 7 میلی متر نرسید، یک تزریق دوم در 48 ساعت بعد تجویز شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری مناسب انجام شد.

در طول مطالعه 8363 سیکل انتقال جنین فریز مورد ارزیابی قرار گرفتند و در مجموع 30 بیمار نابارور (35/0%) با تشخیص آندومتر نازک مقاوم به درمان تشخیص داده شدند. در نهایت در 20 بیمار واجد شرایط، تغییرات ضخامت آندومتر پس از تزریق داخل رحمی با G-CSF معنی دار بود (001/0 <p). هرچند ضخامت آندومتر در 9 بیمار (45%) به 7 میلی متر نرسید و انتقال جنین لغو شد.

نتایج مطالعه نشان داد که میزان موارد آندومتر نازک مقاوم به درمان در طی سیکل های انتقال جنین فریز بسیار پایین است و پرفیوژن داخل رحمی G-CSF اثر بالقوه ای برای افزایش ضخامت آندومتر در این بیماران دارد. با این حال، نرخ لغو هنوز هم بالا بود و نتایج بارداری ضعیف مشاهده شد.