هنجارهای اخلاقی حاکم بر ارتباط با ناهم جنس در قرآن (با تمرکز بر سوره های احزاب و نور)

اخلاق جنسی بر دسته ای از عادات، ملکات و رفتار های انسان مشتمل است که به غریزه جنسی مربوط می شوند. آنچه این مقاله به روش توصیفی - تحلیلی به آن می پردازد، کیفیتی است که در قرآن برای ارتباط مرد و زن با یکدیگر ترسیم شده است. تمرکز مقاله بر سوره های احزاب و نور و بر روابطی است که در خارج از پیوندهای نسبی، سببی، ملکیت و نکاح شکل می گیرد. البته آیاتی که درباره روابط یادشده هستند، به فهم بهتر آیاتی که به روابط خارج از این پیوندها ناظرند، کمک می کنند. یافته های مقاله نشان می دهد هدف از اوامر و نواهی قرآن در این دو سوره، تحصیل اغراضی مشخص است و مناط هایی نیز در نظر گرفته شده است. تزکیه و تطهیر قلب، غرض این اوامر و نواهی به شمار می رود که با رعایت اموری از قبیل غض بصر، حفظ فرج، ستر زینت پنهان، دوری از تبرج، اجتناب از خضوع در قول و پرهیز از ورود سرزده به اماکن خصوصی تحصیل می شود. مناط این کارها، وجود نیاز و جذابیت جنسی است.