تاثیر مصرف گوگرد و کود دامی بر ویژگی های کمی و کیفی ارقام کنجد (Sesamum indicum L)

بالا بودن میزان pH خاک و تاثیر آن بر قابلیت استفاده از عناصر غذایی و هم چنین کمبود مواد آلی موجب شده میزان تولید از پتانسیل عملکرد محصول فاصله بگیرد. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر دو ماده اصلاح کننده خاک، کود دامی و گوگرد بر عملکرد کمی و کیفی ارقام کنجد (Sesamum indicum L.) طی سال 1395 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمان به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل کود گاوی در دو سطح (0 و 20 تن در هکتار)، گوگرد پودری در چهار سطح (0، 2، 4 و 8 تن در هکتار) و ارقام شامل جیرفت-13 و توده محلی جیرفت بودند. صفات مورد بررسی شامل عملکرد دانه، شاخص برداشت، محتوی روغن و پروتئین دانه و غلظت فسفر و گوگرد برگ ارقام کنجد بودند. نتایج نشان داد که بالاترین سطح گوگرد (8 تن در هکتار) به جز شاخص برداشت موجب افزایش معنی داری در صفات مورد بررسی نسبت به تیمار شاهد گردید. هم چنین اثرات متقابل کود گاوی و گوگرد نیز بر تعدادی از صفات معنی دار گردید طوری که بیش ترین عملکرد دانه مربوط به رقم جیرفت-13 در بالاترین سطح گوگرد و کود گاوی (20 تن در هکتار) بود. رقم جیرفت-13 بیش ترین میزان درصد روغن و پروتئین دانه و هم چنین شاخص برداشت را نسبت به توده محلی جیرفت داشت. اثرات تیمارهای گوگرد و کود گاوی بر میزان روغن و پروتئین دانه معنی دار بود و بیش ترین مقدار مربوط به کاربرد توام گوگرد و کود گاوی بود. کاربرد گوگرد هم چنین موجب افزایش غلظت این عنصر در برگ های گیاه گردید و هم چنین به دلیل کاهش موضعی pH خاک تاثیر معنی داری در افزایش جذب فسفر داشت. نتایج نشان داد مصرف تلفیقی گوگرد و کود گاوی را می توان به عنوان راهکاری اکولوژیک در راستای دستیابی به افزایش رشد و تولید کمی و کیفی گیاهان روغنی به ویژه در خاک های با قلیایی، مد نظر قرار داد.