جهش در ناحیه داغ جهش پذیری ژن ERG11 و مقاومت به فلوکونازول در جدایه های کلینیکی کاندیدا آلبیکنس در شهر

امروزه مصرف متداول آزول ها منجر به افزایش مقاومت به آزول ها در میان سویه های کاندیدا آلبیکنس شده است. جابجایی های آمینواسیدی در آنزیم هدف آزول، ERG11p، به مقاومت آزولی در بعضی از سویه های کلینیکی کاندیدا آلبیکنس نسبت داده می شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی جهش های ژن ERG11 در جدایه های مقاوم به فلوکونازول کاندیدا آلبیکنس در رشت بود.

در این مطالعه، نمونه های کلینیکی از مخاط واژینال 50 زن جداسازی شد. جدایه های کاندیدا آلبیکنس با استفاده از روش های استاندارد تعیین هویت چون تولید لوله زایا و کشت در محیط کروم آگار شناسایی شدند. مقاومت و حساسیت جدایه ها به فلوکونازول به کمک روش های دیسک دیفیوژن و براث میکرودایلوشن بررسی شد. جهش ها در ژن ERG11 در جدایه های کلینیکی به روش PCR- سکوئنسینگ تعیین شد.

در این مطالعه، 20 جدایه کلینیکی کاندیدا آلبیکنس مقاوم به فلوکونازول بودند. بالاترین MIC ی فلوکونازول µg/ml 2048 تعیین گردید. همچنین در هشت جدایه مقاوم به فلوکونازول به روش PCR-توالی یابی، دو جهش بدمعنی (V437I و V488I) در ژن ERG11  یافت شد.

به نظر می رسد که داشتن هم زمان چند جهش در ژن ERG11، یک علت MIC ی بالا در جدایه های مقاوم کاندیدا آلبیکنس در این مطالعه باشد. بااین حال، بررسی دیگر مکانیسم های مقاومت به آزول در جدایه های کاندیدا آلبیکنس پیشنهاد می شود.