رابطه‏ سبک‏ های یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سبک‏ های یادگیری بر پیشرفت تحصیلی دانش‏ آموزان دوره ‏ی دوم ابتدایی انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر داده ‏ها کمی و از نظر ماهیت و نوع مطالعه همبستگی می ‏باشد. زیرا بدون آن‏که متغیر مستقل را دست‏کاری کنیم، می ‏خواهیم رابطه‏ ی آن را با متغیر وابسته بسنجیم. جامعه‏ ی آماری را در این پژوهش، کلیه‏ ی دانش ‏آموزان دوره ابتدایی (سه ساله دوم) آموزش و پرورش ناحیه دو کرج، به تعداد 19,891 نفر تشکیل می ‏دهد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کورکان محاسبه گردید و بر اساس روش تصادفی خوشه‏ای و طبقه‏ ای، نمونه‏ ای شامل 388 نفر دانش ‏آموز (205 نفر پسر و183 نفر دختر)، جهت اجرای تحقیق انتخاب ‏شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‏ ی سبک‏های یادگیری (کلب) و نتایج آزمون هماهنگ پیشرفت تحصیلی استفاده شد. داده ها با روش‏های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک راهه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین سبک‏های یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش ‏آموزان دوره دوم ابتدایی رابطه ‏ای وجود ندارد. این یافته ها نشان می دهد که بیشتر دانش ‏آموزان از بین چهار روش یادگیری، روش‏های آزمایشگری فعال و مشاهد‏ی تاملی را ترجیح داده‏ اند. همچنین آزمودنی‏ ها از چهار سبک یادگیری، به سبک‏های جذب کننده و واگرا گرایش بیشتری نشان داده ‏اند.