پایش نوسان آبخوان دشت بیرجند با تصویرهای ماهواره ای گریس و تحلیل های مکانی جی .آی .اس

با توجه به افزایش کاربرد آب های زیرزمینی، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک مانند ایران، مدیریت به کاربردن آب های زیرزمینی بسیار مهم است. شناسایی تغییر و نوسان تراز آب های زیرزمینی می تواند به تصمیم گیری درست کمک کند. ماهواره ی گریس طرح مشترک ناسا و سازمان فضایی آلمان است که برای پایش تغییر گرانشی کره ی زمین و نوسان کمی ذخیره ی آب های زیرزمینی با توان تفکیک مکانی چندصد کیلومتری به فضا پرتاب شد. با توجه به این که اندازه گیری های زمینی در مقیاس منطقه یی برای پایش کمی آب های زیرزمینی به اندازه ی کافی نیست، داده های منحصربه فرد این ماهواره برای پایش تغییرات کمی سالانه ی ذخیره ی آب های زیرزمینی به کاربرده می شود. پردازش داده ها در سامانه ی شبکه یی موتور گوگل ارت با سه الگوریتم GFZ، JPL و CSR انجام، و نتیجه ها با داده های مشاهده یی (پیزومتری) 1387 تا 1397 مقایسه کرده شد. این مقایسه با ایجادکردن وایازی خطی بین تغییرهای به دست آمده از الگوریتم های سنجنده ی GRACE و داده های مشاهده یی انجام شد، که نتیجه ی آن همبستگی 69 درصدی بین تغییرهای به دست آمده از دو روش بود. برای تحلیل مکانی و زمانی، تراز ایست آبی آبخوان با نرم افزار ARC GIS پهنه بندی شد. نتیجه ها نشان داد که در بازه ی زمانی 1387 تا 1397 به دلیل کم بود بارش ها، تغذیه نشدن آبخوان، و برداشت اضافه، تراز ایست آبی افت بسیاری کرده است.