تحلیل الگوی فضایی جمعیت سالمند در شهر بابل

سالمندی امری اجتناب پذیر است که به همراه خود مسائل و نیاز های ویژه ای را در سطح جوامع شهری مطرح می سازد. این مقاله با هدف تحلیل الگوی فضایی پراکنش و همچنین نماگرهای جمعیت شناسی جمعیت سالمندان در محلات شهر بابل تهیه شده است. روش تحقیق مطالعه حاضر توصیفی-تحلیلی و بر اساس هدف کاربردی می باشد. داده های خام مقاله از بلوک های آماری شهر بابل استخراج شده است که بر اساس سرشماری سال 1390 مرکز آمار ایران تهیه شده است. برای بررسی وضعیت سالمندان در محلات 22 گانه شهر بابل از شاخص های نسبت سالمندی، نسبت وابستگی سالمندی، شاخص سالمندی و شاخص پیری استفاده شده است. برای تحلیل فضایی شاخص های جمعیت سالمند با استفاده از نرم افزار GIS و از روش های لکه های داغ و خودهمبستگی فضایی موران استفاده شده است. با بررسی هرم سنی شهر بابل طی سال 1355 تا 1395 مشخص شده است نسبت جمعیت سالمند به گروه های سنی پایین تر، بیشتر شده است. هر چهار شاخص مورد مطالعه دارای مقادیر بیشتری در سطح محلات مرکزی نسبت به محلات پیرامونی می باشند. همچنین هر چهار شاخص دارای الگوی فضایی خوشه ای در سطح شهر می باشند.