"انقلاب" امری سیاسی یا اگزیستانس: خوانشی پس کاوانه از اندیشه دکتر شریعتی

رویه مالوف در بررسی مفهوم انقلاب و انقلابی بسنده کردن به بخش سیاسی اندیشه های شریعتی بوده است چرا که شریعتی خود به اسلام سیاسی و عملگرا و ایدئولوژیک تاکید داشت. در این پژوهش کوشیدیم که با بهره گیری از روش پس کاوی نشان دهیم که برای فهم این مفاهیم در نظام اندیشگی شریعتی توجه به ابعاد هستی شناسانه اندیشه او می تواند دیدی متفاوت را فراهم آورد. روش ساختارگرایانه پس کاوی این امکان را فراهم آورد تا از طریق یک ناظر بیرونی اندیشه شریعتی را به شکل یک نظام تلقی کنیم یافته پژوهش آن است که انقلاب برای او صرفا امری سیاسی و مربوط به کنش سیاسی در برهه ای خاص نبود که برای تشکیل نوع خاصی از حکومت انجام گیرد و پس از آن ثبات باشد. به تعبیر او انقلابی که صرفا سیاسی باشد ایده ای است مارکسیستی و از نظر او ناکافی. انقلاب بیش و پیش از اینها برای او امری هستی شناسانه و مربوط به خودسازی بود. انقلابات جوهری و اجتماعی ادامه خواهد یافت زیرا که انقلاب، عصیان، حرکت، و تکامل در تاریخ بعد هستی شناسانه انسان است.