ارزیابی ارگونومیکی تاثیر ارتعاش اره موتوری در ایجاد بیماری دست سفید (VWF) در اپراتور

بهره برداری از جنگل، کاری سنگین و خطرناک، دارای وضعیت کاری غیرطبیعی، ناراحت کننده و در معرض سروصدا و ارتعاش است که پیامدهای بهداشتی ناگواری دارد و امکان ابتلا به بیماری ها و صدمات شغلی را افزایش می دهد. اختلالات عروقی مانند پدیده رینود یا دست سفید (VWF) از مهم ترین، خطرناک ترین و شایع ترین پیامدهای ارتعاش است. هدف این پژوهش تعیین حد زمانی مجاز ارتعاش، هنگام قرارگیری اپراتور در معرض ارتعاشات اره موتوری در بینه بری درختان انجیلی، صنوبر و توسکا برای پیشگیری از بیماری دست سفید در جنگل آموزشی و پژوهشی خیرود نوشهر است. اندازه گیری شاخص حد زمانی استاندارد نشان داد که حد زمانی (ساعت) قرارگیری اپراتور در معرض ارتعاش، در مرحله بینه ری برای کل درختان حداکثر 59/2 ساعت است. براساس نتایج، ساعات مواجهه کارگر اره موتورچی با ارتعاش در گونه انجیلی بیشتر است و پیش بینی گر مدت زمان ابتلا به بیماری دست سفید در کارگر اره موتورچی بیشتر است، بنابراین اگر فرد در مرحله بینه ری دو ساعت در روز مشغول استحصال درخت انجیلی باشد، کارگر اره موتورچی در طول هفته باید زمان کمتری و حداکثر 61/ 9 ساعت با اره کار کند. این مدت برای گونه صنوبر 34/14 ساعت و برای گونه توسکا 01/18 ساعت است. بر این اساس، هرچه ساعت مواجهه کارگر اره موتورچی در یک روز بیشتر باشد و همچنین ارتعاش کل اره موتوری افزایش یابد، اپراتور برای پیشگیری از بیماری دست سفید (VWF) در طول هفته باید زمان کمتری از اره موتوری استفاده کند.