پیش بینی فرسودگی تحصیلی براساس نقاط نیرومند شخصیتی و سبک های یادگیری

هدف این پژوهش، پیش بینی فرسودگی تحصیلی براساس توانمندی های فردی و سبک های یادگیری بود.

این پژوهش، از نوع توصیفی و به روش همبستگی انجام شد. جامعه ی آماری، شامل تمام دانشجویان دانشگاه فرهنگیان قم، به تعداد 429 نفر بود. نمونه ی آماری پژوهش، با توجه به فرمول کوکران، 176 نفر به دست آمد که به صورت نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب گردید. ابزارهای اندازه گیری، شامل پرسشنامه کوتاه توانمندی های فردی/ نقاط نیرومند شخصیتی پترسون و سلیگمن (2004)، پرسشنامه سبک های یادگیری گراشا-ریچمن (1996) و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (2007) بود. در تجزیه وتحلیل داده ها، از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چند متغیره استفاده شد.

 یافته ها: 

نتایج نشان داد توانمندی های فردی/ نقاط نیرومند شخصیتی در ابعاد شجاعت، انسانیت و تعالی با فرسودگی تحصیلی رابطه معکوس و معناداری دارد. از بین سبک های یادگیری، سبک یادگیری اجتنابی به عنوان عامل اول، بیشترین اثر و سهم را در تبیین فرسودگی تحصیلی دارد. همچنین، از بین دو متغیر پیش بین، عامل توانمندی های فردی، سهم بیشتری در تبیین فرسودگی تحصیلی دانشجویان دارد. 

نتیجه گیری:

 در مجموع می توان نتیجه گرفت که دانشجویان با توانمندی های فردی شجاعت، انسانیت و تعالی کمتر در معرض فرسودگی تحصیلی قرار دارند و دانشجویان با سبک یادگیری اجتنابی بیشتر در معرض فرسودگی تحصیلی هستند ؛ در نتیجه با کنترل این عوامل می توان تا حدودی از بروز فرسودگی تحصیلی دانشجویان پیشگیری نمود.