خلاقیت در افراد مستعد سایکوز: هایپومانیک و اسکیزوتایپی بالا شواهدی در تایید ارتباط U وارونه خلاقیت و آسیب شناسی روانی

خلاقیت سازه ای چند بعدی است که توسط ابزارهای گوناگون اندازه گیری می شود.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه خلاقیت در افراد دارای صفت اسکیزوتایپی بالا و هایپومانی با افراد بهنجار صورت گرفت.

پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانشجویان دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 97-96 تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 1570 نفر از دانشجویان انتخاب شدند و پرسشنامه شخصیت اسکیزوتایپی (راینی و همکاران، 1994) و چک لیست هایپومانیا (فورتی و همکاران،2010) را تکمیل نموده و در 3 گروه بهنجار، اسکیزوتایپی بالا و هایپومانی قرار گرفتند و در ادامه آزمون های خلاقیت عابدی (دائمی و مقیمی بارفروش، 1383)، تفکر خلاق کلامی تورنس فرم ب (تورنس، 1988) و تکلیف تصویر سازی با حروف لاتین (محقق ساخته) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش آماری توصیفی و آنوا تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها نشان می دهد که گروه هایپومانی و اسکیزوتایپی بالا (افراد مستعد سایکوز) در ابزارهای سنجش خلاقیت نمرات بیشتری از گروه بهنجار کسب کردند (0/05>P).

اسکیزوتایپی و هیپومانی با خلاقیت ارتباط دارند و نتایج این پژوهش می تواند شاهدی برای تائید ارتباط U وارونه خلاقیت و آسیب شناسی روانی باشد.