مقایسه اثربخشی آموزش اختصاصی سازی خاطرات، درمان فعالسازی رفتاری و درمان شناختی -رفتاری بر افسردگی مقاوم به درمان

افسردگی مقاوم به درمان یک شکل شدید از افسردگی عمده است که اغلب در درمان های متعدد با استانداردهای داروهای ضد افسردگی شکست می خوردند و یک پیش آگهی نامطلوب درازمدت دارند. هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی آموزش اختصاصی سازی خاطرات، درمان فعالسازی رفتاری و درمان شناختی -رفتاری بر افسردگی مقاوم به درمان بود.

 مواد و روش ها:

 این پژوهش نیمه ‎آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل می باشد. شرکت کنندگان همه بیماران مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان در شهر رفسنجان، ایران می باشند. 60 بیمار مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان که به روانپزشک و دو روانشناس در سال 96 مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. آن ها به صورت تصادفی به 4 گروه 15 نفره، 3 گروه آزمایش و یک گروه کنترل تقسیم شدند. اطلاعات توسط پرسشنامه افسردگی بک، نشخوار فکری و نارسایی کنش نگرش جمع آوری شد. 

یافته ها: 

نتایج نشان داد در میزان افسردگی بین سه گروه درمانی با گروه کنترل در سطح پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد. این تفاوت در مرحله پیگیری نیز مشهود بود. علاوه بر این در متغیر نشخوار فکری بین آموزش اختصاصی سازی خاطرات و فعالسازی رفتاری در مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی داری وجود دارد. به علاوه در سطح نگرش در مرحله پس آزمون بین آموزش اختصاصی سازی خاطرات و فعالسازی رفتاری و در مرحله پیگیری بین آموزش اختصاصی سازی خاطرات و درمان شناختی -رفتاری و فعالسازی رفتاری تفاوت معنی داری وجود دارد. 

نتیجه گیری:

با توجه به نتایج، استفاده از روان درمانی به خصوص آموزش اختصاصی سازی خاطرات به عنوان یک مداخله روانشناختی موثر در مدیریت افسردگی مقاوم به درمان پیشنهاد می گردد.