بررسی تاثیر آموزش مهارت‎های زندگی بر خود نظارتی، سلامت معنوی و خوش بینی تحصیلی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش مهارت‎های ‎زندگی بر خود نظارتی، سلامت معنوی  و خوش بینی تحصیلی می‎باشد. 

روش پژوهش حاضر با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دخترو پسر دوره متوسطه دوم شهر کرج در سال تحصیلی 98-99 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 100 نفر از دانش آموزان (50 دختر و 50 پسر) به عنوان نمونه  انتخاب شدند و به پرسشنامه سلامت معنوی، خودنظارتی و خوش بینی تحصیلی پاسخ دادند. سپس براساس نمره‎های ‎پرسشنامه تعداد 50 نفر از این افراد که در پرسشنامه سلامت معنوی، خوش بینی تحصیلی و خود نظارتی نمره پایین‎تر از نقطه برش را کسب کردند به عنوان نمونه پژوهش حاضرانتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل(25 نفر) و آزمایش(25 نفر) جایگذاری شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه‎ای آموزش مهارت‎های ‎زندگی را دریافت کردند. اما گروه کنترل آموزشی رادریافت نکردند. پس از پایان آموزش، تجزیه و  تحلیل داده‎ها با استفاده از نرم افزار SPSS-22 از و با روش تحلیل کوواریانس انجام شد.

نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های زندگی باعث افزایش خود نظارتی (001/0p >)، سلامت معنوی (001/0p >) و خوش بین تحصیلی(001/0p >)،  دانش آموزان شده است.

آموزش مهارت‎های ‎زندگی بر خودنظارتی، سلامت معنوی و خوش بینی تحصیلی موثر است.