منادی رئالیسم انقلابی در عصر مشروطه
مکتب رئالیسم یکی از بنیادیترین مکاتب هنری است که در اواسط قرن نوزدهم در فرانسه ظهورکرد و بهسرعت گسترشیافت. پرهیز از تخیل و الهامهای درونی رمانتیکها و پرداختن به واقعیتهای عالم بیرون از اساسیترین اصول این مکتب بود که شاعران، نویسندگان و هنرمندان را بهسوی خویش کشاند. در ایران نیز همگام با حرکتهای مشروطهخواهان، شاعران و نویسندگان به مسائل اجتماعی و انحطاط و عقب ماندگی کشور، توجه نشان دادند. عصر مشروطه را باید نقطه عطفی در ورود شعر به حوزه زندگی مردم و مسائل جامعه و متمایل شدن آن به واقعگرایی دانست. از میان شاعران این دوره، فرخی یزدی با گرایش شدید به آزادیخواهی وحمایت از کارگران وکشاورزان، به اوضاع کشور توجه نشان داد. هدف این پژوهش نخست؛ معرفی عناصر اصلی رئالیسیم در اشعار فرخی یزدی وسرانجام؛ تحلیل اشعار فرخی برمبنای اصول وقواعد آن مکتب است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.