تبیین نشانه شناختی رمزگان در روش های بازنمایی معماری

در نشانه شناسی از مفهوم بازنمایی به عنوان راهی برای ارزیابی معنای نهفته در متون یاد می شود. امروزه استفاده از بازنمایی معماری به عنوان یک مفهوم محوری در ساخت واقعیت هم چون استفاده از نقشه ها و اسکیس ها بسیار مرسوم است. آن چه واضح است این است که بازنمایی معماری روش های خود را در نظم و معنا بخشیدن به نشانه ها یافته است؛ لذا برای معناکاوی آن ها در متون معماری، می باید از مفاهیمی که درک بازنمایی را آسان تر می کنند؛ استفاده نمود. مفهوم رمزگان با چارچوب مند کردن نشانه ها، آن ها را به یک نظام معنادار تبدیل می کند و به همین جهت در جستار حاضر در کنار مفهوم بازنمایی آورده شده است. روش تحقیق نیز در بازنمایی های معماری، می باید توسط یک روش پژوهش کیفی آمیخته، قبض و بسط داده شده و نظام معنایی آن ها رمزگشایی شود. بدین منظور تبیین نشانه شناختی انواع بازنمایی های معماری بر اساس رابطه میان رمزگان آن ها به عنوان مساله اصلی این جستار درنظر گرفته شده است. در این راستا با هدف شناخت تفاوت های اساسی میان انواع بازنمایی معماری، سه نقش کلی برای آن ها فرض شده سپس در بخش تحلیلی با رویکردی تفسیری و ساخت گرا، جداول قیاسی ازآمیختن بازنمایی ها و رمزگان معماری بر پایه فرضیه ها، شکل می گیرند. بدین ترتیب تفاسیر به دست آمده می توانند ظرفیت های بازنمایی معماری را خصوصا در حوزه معانی ضمنی معماری، ارتقاء دهند. در نتیجه می توان اظهارکرد که نشانه شناسی، بازنمایی های معماری را به عنوان یک رسانه تولید شکل و معنا تبیین می کند. سه اصل تقابل و ترتیب زمانی، مشابهت ظاهری و مجاورت مکانی و هم چنین تاثیر از متون مرتبط دیگر به عنوان مهم ترین دلالت های ضمنی در شکل گیری بازنمایی معماری مورد نظر قرار گرفته و هرکدام به ترتیب میان انواع رمزگان های معماری ارتباطات معنایی جدیدی ایجاد می کنند