بهینه سازی الایزای مبتنی بر آنتی ژن HER2 و مبتنی بر سلول برای شناسایی بیوسیمیلار تراستوزومب

الایزا یک روش حساس، اختصاصی، تکرار پذیر و سریع است که جهت سنجش فعالیت بیولوژیک آنتی‏بادی ها استفاده می شود. تراستوزومب یک آنتی‏بادی مونوکلونال انسانی ضد گیرنده ی فاکتور رشد اپیدرمی انسانی 2 (Human Epidermal growth factor Receptor 2, HER2) است که از شروع مسیر پیام رسانی پایین دستی جلوگیری می‏کند. تراستوزومب می‏تواند به عنوان کنترل مثبت در تعیین فعالیت آنتی‏بادی‏های ضد گیرنده HER2 مورد استفاده قرار گیرد. از دلایل محتمل ایجاد پس زمینه در الایزا، شستشو و بلوک کردن ناکافی است که لازم است بهینه شود. هم چنین، در الایزای غیر مستقیم جهت صرفه جویی در میزان آنتی ژن، ضروری است حداقل میزان آنتی ژن که می تواند منحنی تیتراسیون مناسب تراستوزومب را بدهد، تعیین شود. هدف از این مطالعه، بهینه سازی روش الایزا برای بیوسیمیلار تراستوزومب (آریوتراستTM، شرکت آریوژن فارمد) بود.

در این مطالعه، متغیرهایی مانند دفعات شستشو، نوع ماده بلوک کننده و غلظت آنتی ژن در الایزای مبتنی بر HER2 و نوع سلول HER2 منفی و ماده ی بلوک کننده در الایزای مبتنی بر سلول بررسی گردید.

در الایزای مبتنی بر HER2 مشخص گردید، شستشوی 5 مرتبه ای بین مراحل مختلف الایزا به صورت معناداری باعث ایجاد پس زمینه کم تری نسبت به شستشوی 3 مرتبه ای می شود. به علاوه، میزان اتصال غیر اختصاصی در حضور مسدود کننده ی شیر خشک 5 درصد به طور معناداری ازBSA  1 و 3 درصد کم تر بود. کم ترین میزان HER2 که منجر به ایجاد منحنی تیتراسیون مناسب برای آریوتراست شد، غلظت 1/0 میکروگرم در میلی لیتر بود. هم چنین، در الایزای مبتنی بر سلول نشان داده شد که استفاده از رده ی سلولی MDA-MB-231 به عنوان رده ی سلولی HER2 منفی به طور معنی داری منجر به کاهش پاسخ پس زمینه در مقایسه با MCF-7 شد. هم چنین، در این نوع الایزا محلول BSA 3 درصد به عنوان مسدود کننده ی مناسب انتخاب شد.

داده ‏های به دست آمده، می‏تواند برای طراحی الایزای مبتنی بر HER2 و مبتنی بر سلول آنتی‏بادی های ضد گیرنده HER2 و قطعات آن مورد استفاده قرار گیرد.