سیر تحولات موازین سازمان بین المللی کار در قبال کار در شب

در اثر تحولات ناشی از انقلاب صنعتی و به اقتضای شرایط، کار در طول شبانهروز تبدیل به جزئی از زندگی افراد شد. باتوجه به آثار مخرب انجام کار در شب بر سلامت کارگران و بهخصوص آسیبپذیرترین آنها یعنی زنان و کودکان، موضوع کار در شب از زمان تاسیس سازمان بینالمللی کار، در کانون توجه قرار گرفت و سازمان کوشید با تصویب اسناد متعدد و تعیین برخی بایدها و نبایدها به رویکرد حمایتی خود از کارگران، درزمینه انجام کار در شب نیز جامه عمل بپوشاند. مقاله حاضر، چگونگی حمایت از کارگران درمقابل آسیبهای ناشی از کار شب در موازین بینالمللی کار را در مقاطع گوناگون موردبررسی قرار میدهد. نتایج این بررسی نشان می دهد که سازمان، با اتخاذ رویکردهایی نسبتا متفاوت در گذر زمان کوشیده اصل حفاظت از این کارگران را تضمین کند و درنهایت با تدوین سندی عام الشمول با وضع مجموعه ای از حداقل استانداردها در پی این هدف بوده است.