بررسی عوامل موثر بر گرایش جوانان به نماز جماعت (مطالعه موردی: دانشجویان دانشگاه کاشان)

دین اسلام، از احکام اجتماعی مهمی برخوردار است و با عنایت به برکات و آثار وحدت، تجمع و یکپارچگی، در بسیاری از برنامه های دینی بر این بعد تاکید شده است. بنابراین در این مقاله به مطالعه و بررسی عوامل موثر بر گرایش دانشجویان به نماز جماعت پرداخته شده است.

مواد و روش ها: 

پژوهش حاضر از نوع پیمایش اجتماعی است و براساس ابزار پرسشنامه، دارای روایی مبتنی بر آلفای کرونباخ، داده ها و اطلاعات مربوط به جامعه آماری، گردآوری شده است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانشجویان دانشگاه کاشان می باشند که با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران تعداد 504 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین شده و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی مورد بررسی قرار گرفته اند.

تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان می دهد که گرایش به نماز جماعت به طور مستقیم تحت تاثیر متغیرهای دین داری (0/31=Beta)، اعتقاد و آشنایی با نماز (0/29 =Beta)، کمیت و کیفیت جلسات در مسجد (0/16=Beta) و مناسب بودن فضای مسجد (0/13=Beta) قرار گرفته است. در مجموع این متغیرها توانسته اند 34 درصد از واریانس گرایش به نماز جماعت را تبیین کنند (0/34=R2=). در مدل تحلیل مسیر، متغیر حضور دوستان در نماز جماعت بیشترین تاثیر مستقیم را بر گرایش به نماز جماعت داشته است و بعد از آن متغیرهای اعتقاد و آشنایی با نماز و دین داری در کل بیشترین تاثیر را بر متغیر وابسته داشته اند.

نتیجه گیری: 

چهار متغیر میزان دین داری، میزان آشنایی با نماز، کمیت و کیفیت جلسات در مسجد و فضای مناسب مسجد به تربیت دارای بیشترین میزان تاثیر بر میزان شرکت دانشجویان در نماز جماعت را داشتند.