عقلانیت دینی بر اساس نظریه ادراکات حقیقی و اعتباری علامه طباطبایی
بحث از عقلانیت دین یکی از مهمترین مباحث در حوزه دین پژوهشی به شمار می آید. بعضی قائل به عقلانیت حداکثری بوده و تک تک آموزه های دینی را مستقیما قابل اثبات منطقی دانسته اند. دقیقا در نقطه ی مقابل، دیدگاهی است که معتقد است سنجش گزاره های دینی با عقل، تقابل با ایمان گروی داشته و دینداری هیچ سنخیتی با عقل گروی ندارد. بعضی نیز در عین اعتقاد به اثبات پذیری برخی از گزاره های دینی، آنها را نقدپذیر دانسته اند. در این مقاله بر اساس نظریه ی ادراکات حقیقی و اعتباری علامه طباطبایی و تقسیم گزاره های دینی به نظری و عملی، عقلانیت هر یک از این دو بخش را به صورت مجزا بررسی کرده و دین را در هر دو بخش حکیمانه دانسته ایم. عقلانیت گزاره های نظری از آنجا که تحت ادراکات حقیقی طبقه بندی می شوند، به اثبات پذیری منطقی آنها است. اما گزاره های عملی اگرچه به خاطر اعتباری بودن از تیررس برهان خارجند؛ ولی این به معنای عدم معقولیت آنها نیست؛ چرا که معقولیت آنها وابسته به غایات معقولی است که بر آنها مترتب می شود.
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.