نقش فرمولاسیون های مختلف کودی بر گیاهچه های کشت بافتی ژربرا (Gerbera jamesonii) در مرحله سازگاری

در کشاورزی سنتی، عموما غلظت بالایی از عناصر غذایی در اختیار گیاه قرار می گیرد و بخش اعظمی از آن از طریق آبشویی خارج شده و در دسترس گیاه قرار نمی گیرد. چنانچه بتوان با مدیریت صحیح، نیاز تغذیه ای گیاه را مشخص نمود، می توان کارایی مصرف کود را افزایش و همچنین از آلودگی زیست محیطی ناشی از مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی در کشور جلوگیری نمود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف افزایش راندمان مصرف کود از طریق انتخاب تیمار کودی بهینه و سطح مطلوب آن جهت سازگاری و رشد مناسب گیاهچه های کشت بافتی ژربرا انجام شد. در آزمایش اول تیمارهای کودی مختلف با نسبت های متفاوت فسفر و پتاسیم (PK) در قالب طرح کاملا تصادفی با 10 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت که نتایج حاکی از تاثیر مطلوب تیمار کودی گروه دو (با مقادیر 99/7 میلی مولار نیتروژن، 06/1 میلی مولار فسفر و 77/4 میلی مولار پتاسیم) بر پارامترهای رشدی گیاهچه های کشت بافتی ژربرا بود. در آزمایش دوم غلظت های مختلف تیمار کودی گروه دوم (x5/0، x1 و x5/1) در قالب طرح کاملا تصادفی با 15 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت تا سطح بهینه این تیمار کودی تعیین گردد. نتایج نشان داد که گیاهچه های رشد یافته تحت تیمار x5/1 کود گروه دوم، از شاخص های رشدی مطلوب تری در مقایسه با دو تیمار دیگر برخوردار بودند و میانگین های بالاتری را از لحاظ وزن خشک ریشه و شاخساره به خود اختصاص دادند. لذا به منظور سازگاری و رشد مطلوب گیاهچه های کشت بافتی ژربرا، تیمار کودی گروه دو با غلظت x5/1 توصیه می گردد.