اثر توانبخشی شناختی بر بهبود نقایص توجهی در بیماران مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر توانبخشی شناختی بر بهبود نقایص توجهی در بیماران مبتلا به اختلال بیش فعالی بود که بر مبنای روش شبه تجربی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی مراجعه کنندگان با تشخیص اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی دارای پرونده فعال در بیمارستان روان پزشکی روزبه تهران (1396-1397) بود که به صورت نمونه گیری در دسترس و هدفمند و ملاک ورود و خروج تعداد 30 به طور غیرتصادفی انتخاب و در دو گروه کنترل و گواه قرار گرفتند. آزمودنی ها، قبل و بعد از شروع مداخله که شامل آزمون کامپیوتری استروپ (1935) و آزمون عملکرد مداوم (رازولد و همکاران، 1956) بود، توسط آزمون ساخت دنباله (باتری،1994) و پرسشنامه کانون توجه (وودی، چامبلس و گلاس، 1997 نقل از خیر و همکاران، 1387) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش بیان کرد که توانبخشی شناختی بر بهبود نقایص توجهی، توجه انتخابی، توجه مداوم، توجه تقسیم شده در بیماران مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی اثر دارد