نقش خود شفقت ورزی و انعطاف پذیری روان شناختی در پیش بینی فرسودگی شغلی پرستاران

فرسودگی شغلی در میان پرستاران یک مسئله جدی است که سلامتی خود و بیماران را تهدید می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خود شفقت ورزی و انعطاف پذیری روان شناختی در پیش بینی فرسودگی شغلی پرستاران انجام شد. این پژوهش با توجه به هدف، کاربردی و روش اجرا توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی پرستاران شاغل در  بیمارستان های دولتی شهر تهران در سال 1397 تشکیل دادند. تعداد 150 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه پذیرش و عمل نسخه دوم (AAQ-II)، مقیاس شفقت ورزی به خود (SCS) و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (MBI) استفاده شد. نتایج با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد بین انعطاف پذیری روان شناختی و خود شفقت ورزی با فرسودگی شغلی رابطه معناداری وجود دارد؛ و 23 درصد از واریانس متغیر فرسودگی شغلی به وسیله ی انعطاف پذیری روان شناختی و خود شفقت ورزی قابل پیش بینی است. با توجه به یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می شود که مداخلات روان شناختی و آموزشی مبتنی بر ارتقاء خود شفقت ورزی و انعطاف پذیری روان شناختی به منظور کاهش فرسودگی شغلی پرستاران  توسط مراکز مربوطه برگزار شود.