بررسی تغییرات پاشمان خاک و پایداری خاکدانه های خاک با استفاده از پلی و ینیل استات

فرسایش خاک خصوصا فرسایش آبی، تاسیسات، منابع آبی و
هم چنین زندگی انسان ها را تهدید می کند. اولین مرحله فرسایش آبی، فرسایش پاشمانی بوده که نیازمند به کنترل آن در مراحل اولیه می باشد. از طرفی کاربرد افزودنی های خاک یکی از راهکارهای بوده که امکان حفاظت سطح خاک در برابر فرسایش آبی خصوصا فرسایش ناشی از قطرات باران را فراهم می کند. بنابراین پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر افزودنی پلی وینیل استات با سه سطح یک، سه و پنچ درصد بر پاشمان خاک در مقیاس فنجان پاشمان، در شریط آزمایشگاهی و شدت بارش 100 میلی متر بر ساعت انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که اثر پلی وینیل استات در سطح های یک، سه و پنج درصد بر پاشمان خالص و پاشمان کل به ترتیب در سطح 95 و 99 درصد معنی دار بود. درصد حفاظت پاشمان خالص پلی وینیل استات در سطح یک، سه و پنج درصد، به ترتیب 04/56، 36/63 و 48/79 و پاشمان کل به ترتیب 22/52، 14/63 و 79/74 بود. هم چنین بررسی پایداری خاک دانه های خاک در تیمار شاهد نشان داد که دامنه قطری الک ها 125، 100، 53، 38 و کم تر از 38 میکرومتر بود، درحالی که بعد از استفاده از افزودنی پلی وینیل استات الک با دامنه قطری 250 میکرومتر اضافه شد. در نهایت می توان بیان نمود که پلی وینیل استات توانست علاوه بر کاهش فرسایش پاشمانی خاک، پایداری خاکدانه های خاک را نیز افزایش دهد.