مناسبت میان زیبایی و انسانیت در اندیشه فلسفی فریدریش شیلر

یوهان کریستوف فریدریش فون شیلر، شاعر نمایشنامه نویس، نقدپرداز و نظریه پردازی است که توانست نظریه های خویش را در آثار ادبی اش به شهودی شاعرانه مبدل کند؛ و همچنین به زعم آثار ادبی خویش توانست در تنویر افکار و ارتقاء درک و شعور سیاسی مردم آلمان سهم بسزایی داشته باشد. او در طرح نظام استتیک خود باهدف غلبه بر «دوگانه انگاری» کانتی و زدن پلی میان ضرورت طبیعی و آزادی اخلاقی و نیز هماهنگ ساختن دو انگیزه حسی و عقلی و ایجاد وحدت که عمده ترین دغدغه فیلسوفان پس از کانت بود؛ آموزش زیباشناختی و هنر را تنها ابزار کارآمدی معرفی کرد که مصون از تحولات و تغییرپذیری های تاریخی و اجتماعی بوده و تنها به وسیله آن ها می توان بر معضلات و مشکلات روان شناختی، اجتماعی و سیاسی غلبه کرد که به زعم مدرنیته و روشنگری برای انسان مدرن، پیش آمده اند. ازاین رو اصل توازن گرایی یکی از نکات برجسته در نظریه های اوست. او همچنین سعی کرد تا مجددا قلمرو زیباشناسی را به سایر قلمرو تجربه های بشری نزدیک سازد. این مقاله به تبیین رابطه میان زیبایی و انسانیت در اندیشه شیلر اختصاص دارد که ادعا داشت انسان مدرن برای تحقق انسانیت و آزادی خویش به تجربه زیبا شناسانه و آموزشی زیباشناختی نیازارد.