توسعه یک مدل برنامه ریزی خطی تخصیص بهینه بودجه برای راهکارهای اصلاحی نقاط حادثه خیز جاد ه ای
اصاح هندسی و ترافیکی بزرگرا ه ها و جاد ه های برون شهری به خصوص در نقاط حادثه خیز از موثرترین راهکارهای کاهش تصادف در این نقاط است. با توجه به هزینه زیاد این راهکارها و محدودیت بودجه های عمرانی، مطالعه چگونگی انجام این اصلاحات با هدف بیشینه سازی کاهش تصادفات ضروری است. در این مقاله، ضرایب تابع هدف یک مدل برنامه ریزی خطی مختلط از نوع مسایل کوله پشتی با دو نوع متغیر تصمیم پیوسته و گسسته به منظور تعیین اصلاحات لازم توسعه داده میشود. نتایج حاصل از حل این مسئله نشان میدهد که از بین انواع راهکارهای ارای هشده، دو راهکار افزایش عرض راه و تعبیه تجهیزات روشنایی، مقرون به صرفه نبوده و اقداماتی از قبیل آرام سازی مسیر، تعبیه علایم ایمنی، خط کشی و اجرای چشم گربه ای از اولویت بالاتری برخوردارند. نتایج تحلیل حساسیت در قالب نمودار تغییرات تابع هدف نسبت به تغییرات بودجه حاکی از آن است که افزایش بودجه تا آستانه معینی با شیب نسبتا تندی، کاهش تصادفات را به همراه دارد؛ ولی پس از آن شیب به صورت قابل ملاحظه ای ملایم تر میشود. این یافته میتواند سیاستگذاران و مدیران را در تخصیص بودجه به راهکارهای اصلاحی نقاط حادثه خیز جاد های و افزایش میزان صرفه جویی یاری رساند
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.