بررسی اثر زنیان و فرمالین بر جمعیت میکروبی و خصوصیات ریخت شناسی روده در جوجه گوشتی

هدف این مطالعه مقایسه اثر فرمالین با زنیان بر جمعیت میکروبی و ریخت شناسی روده جوجه های گوشتی بود. بدین منظور، تعداد 150 قطعه جوجه یکروزه گوشتی نر سویه راس 308 به طور تصادفی در پنج گروه با سه تکرار و هر تکرار شامل 10 قطعه جوجه تقسیم بندی شده و به 15 پن جداگانه انتقال داده شدند. جیره های آزمایشی شامل گروه شاهد (بدون هیچ گونه افزودنی)، سه سطح اسانس زنیان (175، 350 و ppm700) و فرمالین 37 درصد (1/0 درصد) بودند. در ایلیوم، فرمالین موجب کاهش معنی دار بیفیدوباکتر گردید. زنیان در غلظت ppm700 تعداد لاکتوباسیل ها را کاهش داد، اما در سایر غلظتها اثر نامطلوبی بر باکتری های مفید (بیفیدوباکتر و لاکتوباسیل ها) در ایلیوم نداشت. همچنین، فرمالین و زنیان با غلظتهای 350 و ppm700 موجب کاهش جمعیت کلستریدیایی شدند. در سکوم، زنیان با غلظت ppm700 موجب افزایش جمعیت بیفیدوباکترها گردید، درحالیکه، در غلظت های 350 و ppm700 تعداد کلستریدوم ها را کاهش داد. هیچکدام از تیمارهای مورد مطالعه بر تعداد کلی فرم ها در ایلیوم و سکوم اثری نداشتند. در دیودنوم، زنیان با غلظت ppm175 طول پرز و با غلظت ppm350 طول پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت را افزایش داد. مصرف ppm700 زنیان اثری بر ریخت شناسی روده نداشت. فرمالین موجب افزایش طول و عرض پرز و عمق کریپت گردید. اما، بر نسبت طول پرز به عمق کریپت بی تاثیر بود. در ژیوژنوم هیچ کدام از غلظت های زنیان اثری بر ریخت شناسی روده نداشتند  و فقط فرمالین توانست موجب افزایش طول پرزها گردد. در مجموع، زنیان و فرمالین توانستند با کاهش تعداد باکتری های نامطلوب، ریخت شناسی روده را بهبود دهند.