تاثیر تیمار نانولوله های کربنی بر جوانه زنی بنه (Pistacia atlantica) و خنجوک (Pistacia khinjuk) و مقایسه آن با تیمار های رایج

گونه های پسته وحشی رکود فیزیولوژیکی عمیقی دارند که درصد جوانه زنی را کاهش می دهد. در این پژوهش، تاثیر پیش تیمار خسیاندن بذر با نانولوله های کربنی و مقایسه آن با تیمار های رایج بر صفات جوانه زنی دو گونه پسته وحشی شامل بنه (Pistacia atlantica) و خنجوک (P. khinjuk) بررسی شد. بذرهای هرگونه به صورت جداگانه به مدت چهار ساعت در محلول های با غلظت صفر، 10، 25، 50، 75 و 100 میلی گرم در لیتر از نانولوله های کربنی خیسانده شدند. بخش دیگری از بذرها با تیمار های رایج اسید (65 درصد و به مدت های 5 و 10 دقیقه) و سرما (چهار درجه سانتیگراد به مدت یک ماه) تیمار شد و آزمایش های جوانه زنی درمورد آن ها انجام شد. نتایج نشان داد که نانولوله های کربنی صفات جوانه زنی هر دو گونه را تحت تاثیر قرار می دهند به طوری که خنجوک در غلظت 75 میلی گرم در لیتر و بنه در غلظت 10 میلی گرم در لیتر بیشترین جوانه زنی را در مقایسه با سایر تیمار ها داشتند. در بنه کمترین جوانه زنی در تیمار های اسید (5 درصد) و شاهد (67/16 درصد) مشاهده شد. در تیمار سرمادهی (33/18 درصد) جوانه زنی بیشتر از تیمار های شاهد و اسید، اما کمتر از تیمار های نانولوله کربنی بود. در خنجوک نیز کمترین جوانه زنی به تیمار اسید (67/11 درصد) تعلق داشت. سرعت و درصد جوانه زنی هر دو گونه در غلظت 100 میلی گرم در لیتر کمتر از غلظت های 10 و 75 میلی گرم در لیتر بود، بنابراین با دیدگاه اقتصادی استفاده از غلظت 10 میلی گرم بر لیتر این نانو مواد توصیه می شود.